WSPÓŁPRACE

||► B A N E R VV ◄||

// BLOGI POLECANE //

// SAYARI //

PO TROCHU

FABUŁA: Dawno, dawno temu jeszcze przed początkiem kreowania świata jaki znamy, ziemię zamieszkiwały przeróżne stwory rządzące się swoimi prawami. Ludzie i inne osobniki były tylko odłamkiem w dziczy. W końcu Dziesięciu Wielkich postanowiło to zmienić, scalić krainę i nadać jej prawowity porządek. Jednak nie wszyscy chcieli żyć w pokoju, stwory zamieszkujące niegdyś cały obszar Sayari nie chciały aby rządzili nimi ludzie. Wybuchła długa wojna, ale złączone siły wszystkich ludzi i istot dążących do porządku oraz połączenie geniuszu Dziesięciu Wielkich sprawiły ze stwory przegrały i zostały wypędzone poza Ogromne Góry, do krainy nazwanej Darawa i otrzymały dożywotni zakaz powrotu. Po tym wszystkim Dziesięciu spotkało się pośrodku ziem nazwanych Sayari i podzielili je na dziesięć państw, a każdy z Wielkich zasiadł na tronie i rządził swoją ziemią. Najstarszy z nich: Merkez, przejął tereny na których postanowiono o ładzie i nadał im miano stolicy. Od każdego z imion Dziesięciu nadano nazwę państwu którym władał, na cześć tych którzy scalili krainę. Początkowo żyli w pokoju jednak z biegiem lat zaczęły tworzyć się miedzy nimi nieporozumienia, a kolejni władcy sponiewierali porządek jaki zawarli ich poprzednicy. Mimo licznych sporów Sayari cieszy się dobra sławą a nieliczne kraje utrzymują ze sobą przyjazne stosunki od czasów powstania aż do teraz. Lata mijają, ziemie niegdyś nie należące do nikogo zyskują nowych właścicieli a niezbadane tereny przyciągają najodważniejszych swoja magią, lecz Sayari skrywa w sobie mnóstwo tajemnic a to co nazywamy po imieniu nie musi być nam tak do końca znane.

❂

// ENTHELION //

PO TROCHU

Ludzie wyginęli. Nadszedł czas, gdy ich wzajemna nienawiść do siebie nawzajem zwyciężyła i wspólnie się wybili. Przeżyły tylko nieliczne jednostki, które w mieście rządzonym przez droidy pełnią rolę niewolników, lub jak wolą mówić niektórzy - zwierzaczków.
Świat przejęły androidy oraz istoty fantastyczne, które dotychczas kojarzyliśmy tylko z opowiadań. Odbudowały one to, co zniszczył człowiek. Można nawet by rzec, iż to ulepszyły.
Miasto androidów, wyglądało, jak najpiękniejsza z wizji dla miłośników cyberpunkowych klimatów. Wysokie, oświetlane budynki, wielkie ekrany. Harmonia ściśle ustalonych warstw społecznych. Czysta perfekcja.
Nie inaczej było u elfów, jednakże one stworzyły swój świat opierając się na tradycji i bliskości z naturą. Odbudowały florę i faunę, obdarowując ciepłem istotę każdej rasy, jaka do nich trafiła. Zakazały one także niewolnictwa. Co prawda, oni także posiadają społeczne klasy, jednakże do najniższych kręgów trafiają zaledwie istoty, które w przeszłości dopuściły się karygodnych czynów. Jest to swojego rodzaju wygnanie.

//Enthelion – BIBLOTEKA//

❂

// GILDIA KISSAN VIIKSET //

PO TROCHU

Wszystko zaczęło się 35 lat temu. Iferia, dotychczas kraina dobrobytu i spokoju, otrzymała nagle powalający na kolana cios. Z której nadszedł strony? Nikt nie wiedział, bo kto mógł się spodziewać nieszczęścia w takim miejscu? Zaczęło się od klęsk żywiołowych. Niszczycielskie burze i huragany, niosące wiele ofiar pożary i powodzie. Nadzieja z każdym dniem umierała. Potem rozpoczęły się bunty, zaczęły powstawać organizacje, które, powołując się na chęć pomocy, tylko przyśpieszyły powolny upadek świata. Sekty, bandy złodziejaszków, zbuntowani rycerze, którzy odrzucili zwierzchnictwo swoich królów.
Nalaesia, Tiedal, Defros i Ethija, dotychczas wspierające się i żyjące w zgodzie kraje rzuciły się sobie do gardeł, obwiniając się nawzajem o to, co się dzieje. Odezwali się również Erlańczycy z wysp Fliss, którzy o wszystkie nieszczęścia oskarżyli nieludzi. Państwo przeciw państwu, człowiek przeciw człowiekowi, zwykli ludzie przeciwko istotom magicznym. Świat się zmienił i każdy wiedział...

Nic nie będzie jak dawniej. Kiedy wybiło 30 lat od rozpoczęcia się pierwszego kataklizmu, nadzieja już dawno opuściła każdego żyjącego. Magiczne istoty ukryły się przed ludźmi. Przyjaźni, sojusze i łączące wszystkich więzi straciły swoje dawne znaczenie. Sytuacja między państwami, choć częściowo się ustabilizowała dalej pozostała napięta. Wystarczył jeden ruch, by znów rozpoczęły się walki. A kataklizmy, choć już od dłuższego czasu występowały rzadziej niż kiedyś, dalej uderzały, zawsze wtedy, kiedy pojawiała się iskra nadziei, że może jutro będzie lepiej i świat wyjdzie na prostą.
I kiedy trwały te ponure dni roku 1782, w Nalaesii pojawił się nieznany przybysz. Czarnowłosy mężczyzna, którego towarzyszem był kot. Miał w sobie coś, co bardzo szybko przyciągnęło do niego ludzi. W obliczu nękających klęsk, jego postawa i zachowanie zaszokowały wielu i sprawiły, że zechcieli iść za nim. Pod wodzą tego tajemniczego człowieka w tym samym roku, w którym świat o nim usłyszał, powstała Gildia Kissan Viikset. Przyciągała uwagę wszystkich, magicznych i nie, szlachty i chłopów. Kto tylko chciał, mógł dołączyć do tej grupy, nie zwracano tam uwagi na pochodzenie, rasę czy stan materialny. Mówiono, że Cervan Teroise, dowódca Gildii wie, skąd biorą się kataklizmy i jak im zapobiec.
Rosnąca popularność przybysza nie spodobała się wielu osobom. Wraz z pozytywnymi wiadomościami rozeszły się też plotki, że powstała Gildia może być źródłem kolejnego kataklizmu, którego wszyscy chcieli uniknąć. Dla władz Nalaesii i sąsiednich państw był to argument, by spróbować pozbyć się człowieka, który zmącił względnie panujący spokój.

Wtedy uderzył kolejny kataklizm. Nie był nim Cervan i jego Gildia, którzy na wskutek pościgów za grupą zmuszeni byli się ukryć. Była to para oszalałych smoków, które straciły zdolność prawidłowego myślenia. Uderzyły w wyspy Fliss nim ktokolwiek zdążył zareagować, potem nieuchronnie skierowały się ku stolicy Nalaesii. Nie mogły ich zatrzymać żadne oddziały, każda broń była bezskuteczna przeciwko ich łuskom, które wydawały się być wzmocnione za sprawą osób trzecich. Nalaesiańczycy nawet nie próbowali się chronić. Ludzie mieszkający w miastach i wioskach znajdujących się na prawdopodobnej drodze smoków podjęli się szybkiej ewakuacji, stan gotowości zapanował również w stolicy. A kiedy oszalałe stworzenia pojawiły się na horyzoncie, przed pozostawionymi bez straży bramami Sorii stanęła grupa ludzi. Na ich czele stał czarnowłosy mężczyzna z kotem na ramieniu. Gildia wróciła, choć wszyscy uznali ją za przeszłość.

Ci, którzy widzieli tę walkę na własne oczy, nazwali ich samobójcami. Nie byli liczni, a pomimo to stawili czoła kataklizmowi. Nie cofnęli się przed oszalałym spojrzeniem gadzich oczu, nie uciekli przed ogniem, który skierował się w ich stronę. Soria nie ucierpiała, plaga została przerwana z tym dniem. Gadzie truchła zostały spalone, a Gildia Kissan Viikset ponownie zyskała w oczach ludzi. Dostrzeżono w niej nadzieję na lepsze jutro i pomimo sprzeciwu niektórych osób i grup społecznych znalazła się pod opieką samego króla Nalaesii.

Od tamtego dnia minęły trzy lata. Gildia, na ten moment niezbyt liczna, osiedliła się w Tirie, małej wiosce znajdującej się tydzień drogi od Sorii i oferuje swoją pomoc każdemu, kto jej potrzebuje. W Iferii zapanował spokój, jednak nikt nie wie, jak długo on jeszcze potrwa.

❂

// AED VAREN //

PO TROCHU

SPŁYNĄ PRZEZE MNIE DNI NA PRZESTRZAŁ 
Nie ważne, czy umierałeś długo, czy krótko. Wkrótce ogarnia cię ulga, łapiesz ostatni oddech, nim odchodzisz w ciemność. Ciało odpływa, każde uderzenie serca jest coraz słabsze i wolniejsze, jak w sennym tańcu. Płomień życia właśnie zgasł, nadzieja cię opuściła. Lekko, unosisz się ku górze, bez ciała jest łatwiej. Szukasz wzrokiem znanych zarysów, ale w pustce czujesz tylko swój lęk i ciszę. W tym miejscu nie ma czasu. Trwasz w niebycie.

ZGASNĄ PODŁOGI I POWIETRZA 
Zaczynasz wreszcie rozumieć, dlaczego życie ma tak wielką wartość. Brnąc przez wspomnienia, starasz się przywołać jego smak: powiew wiatru, ciepło słońca, hałas ludzkich rozmów, żar miłości i gorycz smutku. Brakuje ci tego, a wszystko, w co wierzyłeś, właśnie obróciło się w pył. Już nie istniejesz.

NA WSZYSTKO JESZCZE RAZ POPATRZĘ 
Nagle wszystko zaczyna jaśnieć, a ty spadasz, może unosisz się do góry. Błysk cię oślepia, a gdy wzrok powraca, niewyraźnymi dłońmi dotykasz ciepłej twarzy. Rozglądasz się wokół, muskając palcami rękaw szorstkiej koszuli, brzeg brudnego siennika. Zapominasz, żeby oddychać. Szum morza za oknem, ty budzisz się w obcym ciele, przytłoczony obcymi wspomnieniami z poprzedniego życia. A może to one były snem? Nie pamiętasz. Podchodzisz powoli do okna, a widok zapiera ci dech w piersiach. Jeszcze raz.

❂

// VERY WILD WEST//

❂

// RIETVA//

❂