już minęło tyle czasu jakby to nie było wcale i za dużo o tym myślę może wszystko wymyśliłam

𓂍

Kim jestem?
popiołem tego co wcześniej?
ćmą na wieczne ikaryjskie przekleństwo dążenia do słońca?
czy wijem, który wyjdzie z ciemności i ciepła na chwilę na mniejszą ciemność i umrze w zamkniętej ciemności?

Patrzę na te części sklejone wodą i gliną
przez przypadek rzeki.
wyrzuciła mnie na brzeg
z ciemności w ciemność

moje ciało nie ma formy i framy
miękka glina w środku rzadka i na zawsze zmienna.
sucha glina zewnątrz krucha i łamliwa

moja glinna breja zmieszana zawsze znajduje znój w poruszaniu,
gdyż zewnątrz takie suche i kamiennopodobne, że ruch i naciąganie jest żmudne
a popiół i kawałki niedopalonego węgla ukłuwają boleśnie za każdym szybkim ruchem

a więc bierność i czekanie mą domeną
na zawsze w punkcie ciepłej ciemności wija
i wezwania przez słońce — niewzlecione
i choć owadzie pióra łaskoczą nieskończenie i przeciskają w moim ciele
każąc unieść głowę i ciało,
nadają lekkość, pneumatyczność, wygryzając szpik i kości,
lecz węgiel wciąż trzyma mnie przy ziemi jak beton przy nogach,
lecz
czy węgiel przeklęty gdy szalone i chorobliwe ćmy wynoszą mnie na zgubę?
Być może Ikar przeżył i dotrwał do brzegu?
Być może znalazł przyjaźń w obliczach chłopów na roli?
Być może Apollin wziął litość i sympatię w tej ludzkiej ćmie i ochronił przed demetryjskim gniewem mrozu?

𓂍

──────────

Jestem tylko zwierzeńcem
Wiszę nad kominkiem
na drzwiach,
na grobie

wypchane me głowy watą słodką i suchą
setkami małych nitek niby-pajęczych
czasem miękkich, czasem szorstkich i wiórowatych

Patrzę przed siebie w wiecznym błysku pochodnich świateł
i stoję sztywno i sztucznie
me mięśnie ułożone w wiecznym czy godzinnym bezruchu

wiszą me rogi szatana,
wisi moja głowa ścięta,
wiszą oczy w wiecznym łzotoku i pobłysku

stoją moje włosy ciała i skóry
stoją moje nogi i ręce oparte o drewniany podest
stoją moje części zszyte na krawędziach w wiecznym niby-artystycznym popędzie

leżą moje stroje i kostiumy neonowe
leżą moje kółka geometryczne i linie
leżą moje buty czerwone i kręgosłup przedniozgięty

wieczne prawie-i-niby
wieczne mi występy niewystępowe
wieczna mi sztuka co niesztukowa
wieczna mi wata
wata i wata
a rzadko słodką mazą się jawi
jak już tylko
dławi, dusi i zabiera

piastunko,
co zamykasz mi oczy,
trzymając kostur co ścinał
trawę na paszę dla koni
Przyjdź do mnie na wiosnę, gdy bzy fioletowieją
a ludzie otwierają się jak motyle poczwarki
Bądź w biel czy pastele okryta
Krótkie włosy i chustę z kwiatami
Utul mnie matczyno do snu, gdy życie powraca i rozwija się beze mnie
Chcę przed twymi ciepłymi ramionami widzieć, że świat
że świat żyje beze mnie
i bliscy śmieją się do słońca i kwiatów
Nie przychodź na jesień brzozową, bo będziesz pożądana jak najszybciej
i jak najkrócej ― jak wiosna zajrzy radosnym i żywym spojrzeniem znikniesz a moje uczucie do ciebie warte nic będzie a skoro mamy mieć relację całe życie to chcę kochać cię szczerze
a możliwe to tylko jako ja-córka

Róża • Wilk • 23.03.1754 • elf • stajenna • przeszły bard • spoza granic Iferii

Wolf

is a Wolf even in caGe, eveN dressed in siLk

𝕱

♙

𝕰

𝕽

♫

♪

♬

❂

♡

You were not born with venom in your veins. You learned it
[ CALEB WIDOGAST // CR ]

I told you that I was faithless which might be true when it comes to the gods but not with her.[...] She gives me my power
[ KEYLETH // CR ]

I appreciate truth before politeness
[ CADUCEUS CLAY // CR ]

Peach pits are poisonous. This is not a mistake. Girlhood is growing fruit around cyanide. It will never be yours for the swallowing
[ BRENNA TWOHY// SWALLOWTAIL ]

Pusty dom, pusty dom
Czeka Cię nieznany ląd
Pusty dom, pusty dom
Młodość już daleko stąd
[ RALPH KAMINSKI // JAN ]

Cóż mam od życia troskę i pieśń
Ciebie już nie ma
Muszę im ufać, muszę je nieść,
Pisać poemat.
[ KASIA LINS // WIERSZ OSTATNI ]

Hey fAte

what do you think you're trying to prove?

Ave Wam!

Parę rzeczy jest do poklikania w tej KP-ejce jak np. „Wolf is a wolf even in cage, even dressed in silk”.

Zachęcam do wąteczków, mam nadzieję, że podołam i nie stchórzę tak jak wcześniej, choć dawno nie pisałam nic na poważnie; we'll see how it goes.

Prosiłabym o konsultację ze mną w razie chęci wspomnienia o Horyzont, chętnie, żeby się pojawiła, jedynie mam parę rzeczy, na które może zareagować niespodziewanie i może w jakiś sposób nielogicznie a więc.

Znaleźć mnie można w wielu miejscach i wszędzie pod tym samym nickiem. Najlepiej jest jednak napisać do mnie na maila [hakkiko0@gmail.com] albo na discordzie [Hakkiko0#7598].

źródła

Artcisze nie mojego autorstwa oczywiście a Jean-Baptiste'a (James) Bertranda (1823-1887), ja jedynie popełniłam kiepskie gimpowe zmiany w kolorkach. W przyszłości ten obraz może ulec zmianie na coś mojego autorstwa, ale zobaczymy czy dorobię się tableta graficznego i faktycznych skillów w temacie rysunku a nie tylko moją, większą niż mickiewiczowa, improwizację. Warto też może w tym miejscu zaznaczyć iż Horyzont nie wygląda jak na tym arcie — włosy są ścięte prawie na jeża, prawie, bo nierówno i na tyle, na ile pozwala ostrze noża oraz raczej są ukrywane pod naturalnymi barwnikami, żeby zakryć fakt ich bieli, która nawet w gildii, gdzie powszechnie spotykane są włosy o tym kolorze, może przykuwać uwagę a tego ona chce uniknąć. Ubrana jest raczej w nierzucające się bure ubrania i ogólnie stylem Caleba Widogasta stara się ukrywać w formie żebraka niż okazywać swój hubris, który był charakterystyczny dla niej i widoczny w jej ubiorze i prezencji, gdy jeszcze nosiła inne imię.

Pozdrawiam moje prawie pięć lat tworzenia tej postaci, która zmieniała się wraz ze mną i już praktycznie nie przypomina swojego pierwotnego konceptu oraz pozdrawiam swoje wszelkie inspiracje i użyte rzeczy z tej KP-ejki.

Tytuł posta to „Minęła noc w bezsennym czuwaniu” Safony [przekład: Nikos Chadzinikolau].

Wiersz w początkowej części KP, „Maki {...}” oraz wszystkie w Moralnościach i ogólnie wszystkie, które są wrzucone w całości i nie podpisane poniżej są mojego autorstwa a więc proszę nie kraść bez mojej zgody <3

Cytaty w tym poście to kolejno od góry: mojego autorstwa, randomowe z pinteresta, wysłyszane w trakcie oglądania obu kampanii Critical Role.

Tytuł posta „and if you can live your life without an audience... You should do it” są słowami Bo Burnhama z Make Happy. Cztery pierwsze cytaty to fragmenty „Will You Remember?” The Cranberries, które później ustępują wierszowi „Wierz mi, że chciałabym naprawdę umrzeć” Safony [przekład: Nikos Chadzinikolau] {wydaje mi się, że ładnie się łączą oba te teksty :P}. Ponownie „Maki{...}” mojego autorstwa, tak samo jak i listy i ich nagłówki.

Tytuł posta „Wild roses on a bed of leaves in the month of May I think I wrote my own pain” jest z piosenki Wild Roses popełnionej przez Of Monster and Men. „Be all my sins remembered” pochodzi z Hamleta Williama Szekspira. Wiersze mojego autorstwa a cytat na dole jest podpisany :>

Przechodząc do Esme i „Selfish I suppose, not wanting to spend the rest of my life screaming on the inside” są słowami Doriana Pavus z Dragon Age: Inkwizycja. Kolejny cytat jest popularną sentencją i arcy pasującą. Wiersz także mojego autorstwa. Zachęcam do poklikania na aestetic kwadraciki, mogą coś skrywać <3 Reszta cytatów w tym poście podpisana.

Rithowy post i „You say I killed you ― haunt me then” pochodzi z Wichrowych wzgórz Emily Brontë. Drugi cytat postu i wiersz mojego autorstwa. Z kwadracikami i cytatami podobna sytuacja co powyżej.

Nutki to odnośniki do playlist dotyczących samej Horyzont [Esme i Ritha mają w swoich postach]. Pierwsza dotyczy historii Horyzont i jej przeżyć i radzenia sobie ze sprzecznymi uczuciami jak i przeżyciem w obcym kraju, bez domu. Druga opowiada jaka była Horyzont jeszcza za czasów swojego pierwszego imienia Fahri Uthar i tym samym swojego poprzedniego życia. Mam nadzieję, że odzwierciedla jak inną była osobą. Trzecia i ostatnia playlista w tym poście pokazuje powstające uczucie między Fahri a Esme i jak bardzo zdawało się ono predystynowane i wieczne i jak bardzo legło w gruzach. W przyszłości może opiszę każdą z tych piosenek i playlist i jak je odnoszę do tych postaci.

Ostatnie dwa prostokąty to aestetic tablice na pintereście 'cus why not. Pierwsza jest dla Horyzont, druga dla Eshari.

Dziękuję także wszystkim stronom którym poskradałam część kodów, nie pamiętam zbytnio skąd poskradałam oprócz Hogwarckiego Kodowania. Pozdrawiam i pozdrawiam wszystkich autorów kodów, które tutaj powrzucałam i przerobiłam.

the run the kill the love the lore

Horyzont