Od Firarael Do Cedrika

        Pobudka. Słońce ledwo wyłaniało się zza horyzontu. Uniosłam się z łoża, a następnie ubrałam się w strój, który przypisał mi pracodawca. Biała, bardzo luźna, lniana koszula zawinięta na łokciach, brązowa suknia na ramiączkach, która była dla mnie trochę za kusa i obcisła, przez co moje krągłości były za bardzo widoczne, a w pasie związany kawałek długiego wyblakłego materiału. Na stopy narzucone jedyne człapaki, jakie miałam. Moje włosy pozostały w tradycyjnym nieładzie. Od bardzo dawna nie mogłam pozwolić sobie na zakup ubrań, przez co chodzę w różnych łachmanach. Jednak dla nikogo nie robiło różnicy moje odzienie. Zawsze napotykałam słowa jakaż to ze mnie piękna dziewica. Moje myśli krążyły jednak tylko wokół pracy, gdzie mogłam zarobić choć trochę złota dla siebie. Opuściłam mój pokój i wyruszyłam do kuchni, gdzie czekała na mnie kobieta wyższej rangi. Trochę czasu minęło, jednak nie spóźniłam się.
         – Zaczynasz od kuchni, gdzie wyczyścić masz podłogę i stoły. Potem idziesz piętrami, coraz wyżej i tam również posadzki i kurz z wszelkich mebli. No już. Do roboty – ponagliła mnie i opuściła kuchnię.
         Posłusznie ukłoniłam się i zabrałam do pracy. Szmata w dłonie, na kolana i dokładnie trzeba było wyczyścić tę podłogę. Wiedziałam, że choćby najmniejsze niedociągnięcie mojej roboty skutkowałoby krzykiem. Musiałam się starać, bo nie chciałam za kolejnym razem dostawać trzy razy więcej roboty. Kuchnia to nic… Może nie jest mała, ale ogromna też nie. Gorzej było z korytarzami. Tam zawsze każdy chodzi w butach i nigdy ich nie wyciera. Mimo to starałam się o tym za dużo nie myśleć.

■■■

         Wybijało powoli południe, a ja już dawno zakończyłam mycie podłóg. Teraz miałam tylko zadanie odkurzenia wszelkich półeczek i bibelotów. Robota szła mi jak z płatka, gdy nagle ktoś dotknął mojego ramienia.
         – Pan Cedric wzywa cię. Prosił, abyś również mu przyniosła wino – rzekła inna służka.
         Dodała jeszcze, w jakim kierunku mam iść. Lekko dygnęłam i poszłam szybko do kuchni, aby wziąć trunek oraz jeden kielich. Wszystko położyłam na tacy, a potem wolnym krokiem pokierowałam się ku pokojowi pana Cedric’a. Nie było to aż tak daleko. Zapukałam, a gdy usłyszałam pozwolenie, weszłam do środka.

                    «Cedric?»